Archief 2020

Voor Impossible Conversation on Contact gaan we te raden bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te spreken.

Voor Impossible Conversation on Failure gaan we te raden bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te spreken.

Gedurende zeven weken werken we elke woensdag met een groep studenten van de DAMU in Praag aan ‘distant dramaturgy and performance’ om te onderzoeken hoe we op afstand performatieve interactie mogelijk kunnen maken.

Wat is seksisme? Hoe worden wij daar, vanuit onze verschillende rollen, genders, perspectieven mee geconfronteerd? Wat zijn persoonlijke grenzen in een relatie tussen student en docent, onder studenten of docenten? Voor het Onmogelijk gesprek over seksisme gebruiken we een gespreksvorm die is ontwikkeld om te praten over uitdagende onderwerpen vanuit persoonlijke ervaringen. We laten ons […]

Gedurende zeven weken werken we elke woensdag met een groep studenten van de DAMU in Praag aan ‘distant dramaturgy and performance’ om te onderzoeken hoe we op afstand performatieve interactie mogelijk kunnen maken.

Denken over en werken aan de toekomst van Almere is de kernactiviteit van het programma Almere 2.0. Maar hoe praat je over de toekomst? Hoe roep je beelden op van dat wat nog niet is? Voor Impossible Conversation on the Future gaan we samen met het programmateam van Almere 2.0 te raden bij de Jezuïeten […]

Samen met de opleiding KASK Drama (onderdeel van KASK, Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent) voeren we het Onmogelijk gesprek over racisme. We nodigen studenten en docenten van de opleiding uit om mee te doen. We brengen samen in kaart en onder woorden hoe het gesteld staat met racisme en toegankelijkheid bij de opleiding. […]

Gedurende zeven weken werken we elke woensdag met een groep studenten van de DAMU in Praag aan ‘distant dramaturgy and performance’ om te onderzoeken hoe we op afstand performatieve interactie mogelijk kunnen maken.

Hoe praat je over de toekomst? Hoe roep je beelden op van dat wat nog niet is? Voor Impossible Conversation on the Future gaan we te raden bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te […]

Wat betekent financiële veerkracht voor ons persoonlijk en professioneel? Wanneer ervaren we het wel of niet hebben van geld als een mogelijkheid of juist als een beperking? Hoe voorkom je dat spreken over geld abstract en afstandelijk wordt en hoe bespreken we onze persoonlijke, kwetsbare en zeer gevoelige verhouding met de financiële situatie waarin we verkeren?
Voor het Onmogelijke gesprek over financiële veerkracht laten we ons inspireren door een gespreksmethode van de Jezuïeten, die werd ontwikkeld om abstracte begrippen bespreekbaar te maken. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te spreken.

Dit gesprek maakt deel uit van De Zaak Cultuur en wordt georganiseerd door Socius, FARO, Kunstenpunt, VAF en Cultuurloket.

Gedurende zeven weken werken we elke woensdag met een groep studenten van de DAMU in Praag aan ‘distant dramaturgy and performance’ om te onderzoeken hoe we op afstand performatieve interactie mogelijk kunnen maken.

Gedurende zeven weken werken we elke woensdag met een groep studenten van de DAMU in Praag aan ‘distant dramaturgy and performance’ om te onderzoeken hoe we op afstand performatieve interactie mogelijk kunnen maken.
Voor deze avond zijn we op zoek naar mensen die deel willen nemen aan Distant Thoughts; een gesprek voor 2 met een student uit Praag.

Gedurende zeven weken werken we elke woensdag met een groep studenten van de DAMU in Praag aan ‘distant dramaturgy and performance’ om te onderzoeken hoe we op afstand performatieve interactie mogelijk kunnen maken.

Gezien de huidige COVID-19 situatie hebben we helaas moeten besluiten om Time Loop af te gelasten. In de Time Loop reizen we door de tijd. We ontmoeten de ouders van de ouders van onze ouders. We duiken dus in het verleden. Maar reizen ook naar de toekomst. Naar de kinderen van de kinderen van onze kinderen. Omdat we een […]

Gezien de huidige COVID-19 situatie kan Gedeelde Grond dit weekend niet doorgaan. We zijn op zoek naar een nieuwe datum. Samen met de KAZERNE, een creatieve broedplaats voor jong en oud in Reigersbos, formeert TAAK een groep jongeren waarmee we in gesprek gaan over de wijk Amsterdam Zuidoost en de wijze waarop jongeren willen en kunnen […]

Hoe praat je over de toekomst? Hoe roep je beelden op van dat wat nog niet is? Voor Impossible Conversation on the Future gaan we te raden bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te spreken.

Dit gesprek vindt plaats in het kader van de Week van de Dialoog

Gezien de huidige COVID-19 situatie hebben we helaas moeten besluiten om Time Loop af te gelasten. In de Time Loop reizen we door de tijd. We ontmoeten de ouders van de ouders van onze ouders. We duiken dus in het verleden. Maar reizen ook naar de toekomst. Naar de kinderen van de kinderen van onze kinderen. Omdat we een […]

Gezien de huidige COVID-19 situatie kan Gedeelde Grond dit weekend niet doorgaan. We zijn op zoek naar een nieuwe datum. Samen met de KAZERNE, een creatieve broedplaats voor jong en oud in Reigersbos, formeert TAAK een groep jongeren waarmee we in gesprek gaan over de wijk Amsterdam Zuidoost en de wijze waarop jongeren willen en kunnen […]

Gezien de huidige COVID-19 situatie kan Gedeelde Grond dit weekend niet doorgaan. We zijn op zoek naar een nieuwe datum. Samen met de KAZERNE, een creatieve broedplaats voor jong en oud in Reigersbos, formeert TAAK een groep jongeren waarmee we in gesprek gaan over de wijk Amsterdam Zuidoost en de wijze waarop jongeren willen en kunnen […]

Gedurende zeven weken werken we elke woensdag met een groep studenten van de DAMU in Praag aan ‘distant dramaturgy and performance’ om te onderzoeken hoe we op afstand performatieve interactie mogelijk kunnen maken.

Op 24 november aanstaande zal de Franse filosoof en socioloog Bruno Latour (1949) de Spinozalens in ontvangst nemen in Amsterdam. Naar aanleiding van deze uitreiking organiseren we op ruim 15 scholen, in samenwerking de Spinozaprijs en Ambassade van de Noordzee, het educatieve programma Welkom in het Parlement van de Dingen voor havo- en vwo-leerlingen.

Op 24 november aanstaande zal de Franse filosoof en socioloog Bruno Latour (1949) de Spinozalens in ontvangst nemen in Amsterdam. Naar aanleiding van deze uitreiking organiseren we op ruim 15 scholen, in samenwerking de Spinozaprijs en Ambassade van de Noordzee, het educatieve programma Welkom in het Parlement van de Dingen voor havo- en vwo-leerlingen.

Op 24 november aanstaande zal de Franse filosoof en socioloog Bruno Latour (1949) de Spinozalens in ontvangst nemen in Amsterdam. Naar aanleiding van deze uitreiking organiseren we op ruim 15 scholen, in samenwerking de Spinozaprijs en Ambassade van de Noordzee, het educatieve programma Welkom in het Parlement van de Dingen voor havo- en vwo-leerlingen.

Op 24 november aanstaande zal de Franse filosoof en socioloog Bruno Latour (1949) de Spinozalens in ontvangst nemen in Amsterdam. Naar aanleiding van deze uitreiking organiseren we op ruim 15 scholen, in samenwerking de Spinozaprijs en Ambassade van de Noordzee, het educatieve programma Welkom in het Parlement van de Dingen voor havo- en vwo-leerlingen.

Op 24 november aanstaande zal de Franse filosoof en socioloog Bruno Latour (1949) de Spinozalens in ontvangst nemen in Amsterdam. Naar aanleiding van deze uitreiking organiseren we op ruim 15 scholen, in samenwerking de Spinozaprijs en Ambassade van de Noordzee, het educatieve programma Welkom in het Parlement van de Dingen voor havo- en vwo-leerlingen.

Op 24 november aanstaande zal de Franse filosoof en socioloog Bruno Latour (1949) de Spinozalens in ontvangst nemen in Amsterdam. Naar aanleiding van deze uitreiking organiseren we op ruim 15 scholen, in samenwerking de Spinozaprijs en Ambassade van de Noordzee, het educatieve programma Welkom in het Parlement van de Dingen voor havo- en vwo-leerlingen.

Op 24 november aanstaande zal de Franse filosoof en socioloog Bruno Latour (1949) de Spinozalens in ontvangst nemen in Amsterdam. Naar aanleiding van deze uitreiking organiseren we op ruim 15 scholen, in samenwerking de Spinozaprijs en Ambassade van de Noordzee, het educatieve programma Welkom in het Parlement van de Dingen voor havo- en vwo-leerlingen.

Op 24 november aanstaande zal de Franse filosoof en socioloog Bruno Latour (1949) de Spinozalens in ontvangst nemen in Amsterdam. Naar aanleiding van deze uitreiking organiseren we op ruim 15 scholen, in samenwerking de Spinozaprijs en Ambassade van de Noordzee, het educatieve programma Welkom in het Parlement van de Dingen voor havo- en vwo-leerlingen.

Gezien de huidige COVID-19 situatie en de aard van de performance hebben we helaas moeten besluiten om Dying together / Futures af te gelasten.

In plaats (van) hiervan doen we het Onmogelijke gesprek over de toekomst. Dit is (UIT:tevens) een fysiek en live performatief gesprek, waarin de huidige Corona maatregelen beter in acht genomen kunnen worden zonder dat het inhoudelijk afbreuk doet aan de performance. 

Onmogelijke gesprek over de toekomst.
Hoe praat je over de toekomst? Hoe roep je beelden op van dat wat nog niet is? Voor Onmogelijk gesprek over de toekomst gaan we te raden bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te spreken.

Dying Together / Futures focust op de huidige pandemie, waarin naast mensen en dieren ook toekomst-beelden sneuvelen. De performance nodigt een groep van 20 tot 40 mensen uit om collectief te reflecteren op de tijd waarin we ons bevinden. Er wordt gewerkt met een flexibel script, dicht op de actualiteit en open naar alles wat zich aandient. Dying Together / Futures is een intense beleving én een verhelderende denkervaring waarin je je bewust wordt van de vele connecties en allianties die al aanwezig zijn tussen ons. Door steeds weer ander licht te werpen op de huidige situatie en de afgelopen maanden wordt voelbaar dat dit moment van collectief sterven ons vertelt over de manier waarop we ons bij leven tot elkaar verhouden.

Gezien de huidige COVID-19 situatie en de aard van de performance hebben we helaas moeten besluiten om Dying together / Futures af te gelasten. In plaats hiervan doen we het Onmogelijke gesprek over de toekomst. Dit is een fysiek en live performatief gesprek, waarin de huidige Corona maatregelen beter in acht genomen kunnen worden zonder dat het inhoudelijk afbreuk doet aan de performance. 

Onmogelijke gesprek over de toekomst.
Hoe praat je over de toekomst? Hoe roep je beelden op van dat wat nog niet is? Voor Onmogelijk gesprek over de toekomst gaan we te raden bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te spreken.

Dying Together / Futures focust op de huidige pandemie, waarin naast mensen en dieren ook toekomst-beelden sneuvelen. De performance nodigt een groep van 20 tot 40 mensen uit om collectief te reflecteren op de tijd waarin we ons bevinden. Er wordt gewerkt met een flexibel script, dicht op de actualiteit en open naar alles wat zich aandient. Dying Together / Futures is een intense beleving én een verhelderende denkervaring waarin je je bewust wordt van de vele connecties en allianties die al aanwezig zijn tussen ons. Door steeds weer ander licht te werpen op de huidige situatie en de afgelopen maanden wordt voelbaar dat dit moment van collectief sterven ons vertelt over de manier waarop we ons bij leven tot elkaar verhouden.

Op 24 november aanstaande zal de Franse filosoof en socioloog Bruno Latour (1949) de Spinozalens in ontvangst nemen in Amsterdam. Naar aanleiding van deze uitreiking organiseren we op ruim 15 scholen, in samenwerking de Spinozaprijs en Ambassade van de Noordzee, het educatieve programma Welkom in het Parlement van de Dingen voor havo- en vwo-leerlingen.

Op 24 november aanstaande zal de Franse filosoof en socioloog Bruno Latour (1949) de Spinozalens in ontvangst nemen in Amsterdam. Naar aanleiding van deze uitreiking organiseren we op ruim 15 scholen, in samenwerking de Spinozaprijs en Ambassade van de Noordzee, het educatieve programma Welkom in het Parlement van de Dingen voor havo- en vwo-leerlingen.

Op 24 november aanstaande zal de Franse filosoof en socioloog Bruno Latour (1949) de Spinozalens in ontvangst nemen in Amsterdam. Naar aanleiding van deze uitreiking organiseren we op ruim 15 scholen, in samenwerking de Spinozaprijs en Ambassade van de Noordzee, het educatieve programma Welkom in het Parlement van de Dingen voor havo- en vwo-leerlingen.

Lange tijd zijn stemmen van jongeren en kinderen niet of onvoldoende gehoord als het gaat om klimaat en duurzame ontwikkeling. Scholen richtten zich wel op duurzame ontwikkeling, maar deden dat dikwijls vooral aan de ‘buitenkant’ – met zonnepanelen, groene daken of groene schoolpleinen. In deze pilot willen we verdere participatie van jongeren stimuleren en beginnen […]

Op 24 november aanstaande zal de Franse filosoof en socioloog Bruno Latour (1949) de Spinozalens in ontvangst nemen in Amsterdam. Naar aanleiding van deze uitreiking organiseren we op ruim 15 scholen, in samenwerking de Spinozaprijs en Ambassade van de Noordzee, het educatieve programma Welkom in het Parlement van de Dingen voor havo- en vwo-leerlingen.

Lange tijd zijn stemmen van jongeren en kinderen niet of onvoldoende gehoord als het gaat om klimaat en duurzame ontwikkeling. Scholen richtten zich wel op duurzame ontwikkeling, maar deden dat dikwijls vooral aan de ‘buitenkant’ – met zonnepanelen, groene daken of groene schoolpleinen. In deze pilot willen we verdere participatie van jongeren stimuleren en beginnen […]

Lange tijd zijn stemmen van jongeren en kinderen niet of onvoldoende gehoord als het gaat om klimaat en duurzame ontwikkeling. Scholen richtten zich wel op duurzame ontwikkeling, maar deden dat dikwijls vooral aan de ‘buitenkant’ – met zonnepanelen, groene daken of groene schoolpleinen. In deze pilot willen we verdere participatie van jongeren stimuleren en beginnen […]

Op 24 november aanstaande zal de Franse filosoof en socioloog Bruno Latour (1949) de Spinozalens in ontvangst nemen in Amsterdam. Naar aanleiding van deze uitreiking organiseren we op ruim 15 scholen, in samenwerking de Spinozaprijs en Ambassade van de Noordzee, het educatieve programma Welkom in het Parlement van de Dingen voor havo- en vwo-leerlingen.

Lange tijd zijn stemmen van jongeren en kinderen niet of onvoldoende gehoord als het gaat om klimaat en duurzame ontwikkeling. Scholen richtten zich wel op duurzame ontwikkeling, maar deden dat dikwijls vooral aan de ‘buitenkant’ – met zonnepanelen, groene daken of groene schoolpleinen. In deze pilot willen we verdere participatie van jongeren stimuleren en beginnen […]

Lange tijd zijn stemmen van jongeren en kinderen niet of onvoldoende gehoord als het gaat om klimaat en duurzame ontwikkeling. Scholen richtten zich wel op duurzame ontwikkeling, maar deden dat dikwijls vooral aan de ‘buitenkant’ – met zonnepanelen, groene daken of groene schoolpleinen. In deze pilot willen we verdere participatie van jongeren stimuleren en beginnen […]

Op 24 november aanstaande zal de Franse filosoof en socioloog Bruno Latour (1949) de Spinozalens in ontvangst nemen in Amsterdam. Naar aanleiding van deze uitreiking organiseren we op ruim 15 scholen, in samenwerking de Spinozaprijs en Ambassade van de Noordzee, het educatieve programma Welkom in het Parlement van de Dingen voor havo- en vwo-leerlingen.

Door welke bril kijk je als je door ARTIS loopt? Building Conversation neemt je mee naar het depot van ARTIS voor een oefening. In een klein gezelschap kijken we naar opgezette dieren, levende dieren en kunstwerken en onderzoeken we wat we zien. We bespreken onze manier van kijken, onderzoeken onze aannames en geven samen betekenis. Wat betekent kijken naar (dode en levende) dieren in het Antropoceen?

Tijdens de middagprogramma’s gebruiken we de methode ‘Visual Thinking Strategies’. We leren als het ware beter kijken en oefenen ons vermogen om kritisch te denken.

Op 24 november aanstaande zal de Franse filosoof en socioloog Bruno Latour (1949) de Spinozalens in ontvangst nemen in Amsterdam. Naar aanleiding van deze uitreiking organiseren we op ruim 15 scholen, in samenwerking de Spinozaprijs en Ambassade van de Noordzee, het educatieve programma Welkom in het Parlement van de Dingen voor havo- en vwo-leerlingen.

Door welke bril kijk je als je door ARTIS loopt? Building Conversation neemt je mee naar het depot van ARTIS voor een oefening. In een klein gezelschap kijken we naar opgezette dieren, levende dieren en kunstwerken en onderzoeken we wat we zien. We bespreken onze manier van kijken, onderzoeken onze aannames en geven samen betekenis. Wat betekent kijken naar (dode en levende) dieren in het Antropoceen?

Tijdens de middagprogramma’s gebruiken we de methode ‘Visual Thinking Strategies’. We leren als het ware beter kijken en oefenen ons vermogen om kritisch te denken.

In Digital Silence spelen de deelnemers met hun eigen aan- en afwezigheid, in hun kamers en op internet. Ze gaan op zoek naar een derde ruimte, een hybride ruimte, die zowel fysiek als virtueel is. ‘Waar ben ik als ik zowel in mijn kamer als op het scherm ben? En waar ben jij?’ Digital Silence verbindt kamers en mensen in één groot multidimensionaal flatgebouw, zwevend tussen bakstenen en pixels, aanwezig noch afwezig.

Deze uitvoering van Digital Silence is onderdeel van het voorstellingsprogramma dat de Internationale Dramaturgie Masterstudenten bezoeker als start van hun studie aan de Universiteit van Utrecht. 

Tot onze spijt is deze performance gecanceld, wegens nieuwe Corona maatregelen. Hoe ironisch. 

Dying Together / Futures focust op de huidige pandemie, waarin naast mensen en dieren ook toekomst-beelden sneuvelen. De performance nodigt een groep van 20 tot 40 mensen uit om collectief te reflecteren op de tijd waarin we ons bevinden. Er wordt gewerkt met een flexibel script, dicht op de actualiteit en open naar alles wat zich aandient. Dying Together / Futures is een intense beleving én een verhelderende denkervaring waarin je je bewust wordt van de vele connecties en allianties die al aanwezig zijn tussen ons. Door steeds weer ander licht te werpen op de huidige situatie en de afgelopen maanden wordt voelbaar dat dit moment van collectief sterven ons vertelt over de manier waarop we ons bij leven tot elkaar verhouden.

Tot onze spijt is deze performance gecanceld, wegens nieuwe Corona maatregelen. Hoe ironisch.

Dying Together / Futures focust op de huidige pandemie, waarin naast mensen en dieren ook toekomst-beelden sneuvelen. De performance nodigt een groep van 20 tot 40 mensen uit om collectief te reflecteren op de tijd waarin we ons bevinden. Er wordt gewerkt met een flexibel script, dicht op de actualiteit en open naar alles wat zich aandient. Dying Together / Futures is een intense beleving én een verhelderende denkervaring waarin je je bewust wordt van de vele connecties en allianties die al aanwezig zijn tussen ons. Door steeds weer ander licht te werpen op de huidige situatie en de afgelopen maanden wordt voelbaar dat dit moment van collectief sterven ons vertelt over de manier waarop we ons bij leven tot elkaar verhouden.

Tot onze spijt is deze performance gecanceld, wegens nieuwe Corona maatregelen. Als vervanging wordt deze avond Impossible Conversation on the Future aangeboden. Meer info: kaaitheater.be

Dying Together / Futures focust op de huidige pandemie, waarin naast mensen en dieren ook toekomst-beelden sneuvelen. De performance nodigt een groep van 20 tot 40 mensen uit om collectief te reflecteren op de tijd waarin we ons bevinden. Er wordt gewerkt met een flexibel script, dicht op de actualiteit en open naar alles wat zich aandient. Dying Together / Futures is een intense beleving én een verhelderende denkervaring waarin je je bewust wordt van de vele connecties en allianties die al aanwezig zijn tussen ons. Door steeds weer ander licht te werpen op de huidige situatie en de afgelopen maanden wordt voelbaar dat dit moment van collectief sterven ons vertelt over de manier waarop we ons bij leven tot elkaar verhouden.

Samen met CBK Zuidoost organiseren we de eerste publieke programmering rondom de tentoonstelling A Fair Share of Utopia.
Op twee momenten gaat het publiek op een ludieke manier met elkaar in gesprek over de inhoud van deze tentoonstelling als ook de centrale vraag:

Kun je je eigen belangen opzijzetten en echt vechten voor een betere wereld in het belang van volgende generaties, of is het makkelijker als je je voorstelt dat jij zelf ook onderdeel uitmaakt van die onbekende toekomst?

PROGRAMMA
Ronde 1
15:30 uur: inloop CBK Zuidoost
16:00 uur: start met Het Vlak
16:45/17:00 uur: Visual Thinking Strategy en Het gesprek voor twee
17:30 uur: einde

Samen met CBK Zuidoost organiseren we de eerste publieke programmering rondom de tentoonstelling A Fair Share of Utopia.
Op twee momenten gaat het publiek op een ludieke manier met elkaar in gesprek over de inhoud van deze tentoonstelling als ook de centrale vraag:

Kun je je eigen belangen opzijzetten en echt vechten voor een betere wereld in het belang van volgende generaties, of is het makkelijker als je je voorstelt dat jij zelf ook onderdeel uitmaakt van die onbekende toekomst?

PROGRAMMA
Ronde 2
17:45 uur: inloop CBK Zuidoost
18:00 uur: start met het Vlak
18:45/19:00 uur: Visual Thinking Strategy en Het gesprek voor twee
19:30 uur: einde

In Digital Silence spelen de deelnemers met hun eigen aan- en afwezigheid, in hun kamers en op internet. Ze gaan op zoek naar een derde ruimte, een hybride ruimte, die zowel fysiek als virtueel is. ‘Waar ben ik als ik zowel in mijn kamer als op het scherm ben? En waar ben jij?’ Digital Silence verbindt kamers en mensen in één groot multidimensionaal flatgebouw, zwevend tussen bakstenen en pixels, aanwezig noch afwezig.

Dit gesprek is een initiatief van Matchbox

Hoe praat je over de toekomst? Hoe roep je beelden op van dat wat nog niet is? Voor Impossible Conversation on the Future gaan we te rade bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te spreken.

Dit gesprek is een initiatief van Matchbox

Distant Thoughts nodigt je uit om het contact dat je aangaat met mensen die je nog niet kent onder de loep te nemen. Het is een gesprek voor twee mensen die elkaar niet kennen, via de telefoon. Tijdens het gesprek volg je een script, waarin sommige tekst vastligt en vooral veel ruimte is voor je eigen woorden en gedachten. Het script geeft je houvast én daagt je uit. Een ongewone ontmoeting tussen vreemden.

Dit gesprek wordt in het Duits of Engels gevoerd.

Dit gesprek is een initiatief van Matchbox

With Metropolis, we focus on the future. The impossible, uncertain future that is difficult to talk about. In this corona situation, many questions are asked about the way we have organised ourselves in society.

For Metropolis, Building Conversation is a natural and necessary follow-up on the experiences from this summer’s 100-day walking project Wa(l)king Copenhagen, where 100 artists have studied the condition of the city and its inhabitants during this special time. With these experiences in the bag, it is now time to look ahead. How do we create the future? What alternatives can we imagine?

The art space is a place where one can think freely and experiment. Reflect and reform. Thus, with Building Conversation in Copenhagen, we want to create a think tank for those of you who wish to rethink the structures of society and create new perspectives for the future.

With Metropolis, we focus on the future. The impossible, uncertain future that is difficult to talk about. In this corona situation, many questions are asked about the way we have organised ourselves in society.

For Metropolis, Building Conversation is a natural and necessary follow-up on the experiences from this summer’s 100-day walking project Wa(l)king Copenhagen, where 100 artists have studied the condition of the city and its inhabitants during this special time. With these experiences in the bag, it is now time to look ahead. How do we create the future? What alternatives can we imagine?

The art space is a place where one can think freely and experiment. Reflect and reform. Thus, with Building Conversation in Copenhagen, we want to create a think tank for those of you who wish to rethink the structures of society and create new perspectives for the future.

In Digital Silence spelen de deelnemers met hun eigen aan- en afwezigheid, in hun kamers en op internet. Ze gaan op zoek naar een derde ruimte, een hybride ruimte, die zowel fysiek als virtueel is. ‘Waar ben ik als ik zowel in mijn kamer als op het scherm ben? En waar ben jij?’ Digital Silence verbindt kamers en mensen in één groot multidimensionaal flatgebouw, zwevend tussen bakstenen en pixels, aanwezig noch afwezig.

Dit gesprek is een initiatief van Matchbox

Hoe praat je over de toekomst? Hoe roep je beelden op van dat wat nog niet is? Voor Impossible Conversation on the Future gaan we te rade bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te spreken.

Dit gesprek is een initiatief van Matchbox

“Art is the line around your thoughts” (Gustav Klimt). Hoe kunnen we praten en denken over kunst? En hoe organiseren we ons opdat kunst kan bestaan? Voor Impossible Conversation on Art gaan we te rade bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te spreken. Speciaal voor het Nederlands Theater Festival gebruiken we deze gespreksvorm om te spreken over kunst, niet als een abstract begrip, maar als een persoonlijke beleving.

Dying Together / Futures focust op de huidige pandemie, waarin naast mensen en dieren ook toekomst-beelden sneuvelen. De performance nodigt een groep van 20 tot 40 mensen uit om collectief te reflecteren op de tijd waarin we ons bevinden. Er wordt gewerkt met een flexibel script, dicht op de actualiteit en open naar alles wat zich aandient. Dying Together / Futures is een intense beleving én een verhelderende denkervaring waarin je je bewust wordt van de vele connecties en allianties die al aanwezig zijn tussen ons. Door steeds weer ander licht te werpen op de huidige situatie en de afgelopen maanden wordt voelbaar dat dit moment van collectief sterven ons vertelt over de manier waarop we ons bij leven tot elkaar verhouden.

Dying Together / Futures focust op de huidige pandemie, waarin naast mensen en dieren ook toekomst-beelden sneuvelen. De performance nodigt een groep van 20 tot 40 mensen uit om collectief te reflecteren op de tijd waarin we ons bevinden. Er wordt gewerkt met een flexibel script, dicht op de actualiteit en open naar alles wat zich aandient. Dying Together / Futures is een intense beleving én een verhelderende denkervaring waarin je je bewust wordt van de vele connecties en allianties die al aanwezig zijn tussen ons. Door steeds weer ander licht te werpen op de huidige situatie en de afgelopen maanden wordt voelbaar dat dit moment van collectief sterven ons vertelt over de manier waarop we ons bij leven tot elkaar verhouden.

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te wassen, ontstaat er weer de mogelijkheid om elkaar aan te raken. Deze bijzondere manier contact biedt tevens de gelegenheid om op een andere manier met elkaar te spreken. Want hoe praten we nu, in de tijd van Corona, met elkaar? Wat doet de sociale afstand en het gebrek aan fysiek contact met de manier waarop we ons tot elkaar verhouden? Worden we er ook afstandelijker van, of ontstaat er een nieuw soort nabijheid, een andere manier van verbonden zijn?

“Art is the line around your thoughts” (Gustav Klimt). Hoe kunnen we praten en denken over kunst? En hoe organiseren we ons opdat kunst kan bestaan? Voor Impossible Conversation on Art gaan we te rade bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te spreken. Speciaal voor het Nederlands Theater Festival gebruiken we deze gespreksvorm om te spreken over kunst, niet als een abstract begrip, maar als een persoonlijke beleving.

Dying Together / Futures focust op de huidige pandemie, waarin naast mensen en dieren ook toekomst-beelden sneuvelen. De performance nodigt een groep van 20 tot 40 mensen uit om collectief te reflecteren op de tijd waarin we ons bevinden. Er wordt gewerkt met een flexibel script, dicht op de actualiteit en open naar alles wat zich aandient. Dying Together / Futures is een intense beleving én een verhelderende denkervaring waarin je je bewust wordt van de vele connecties en allianties die al aanwezig zijn tussen ons. Door steeds weer ander licht te werpen op de huidige situatie en de afgelopen maanden wordt voelbaar dat dit moment van collectief sterven ons vertelt over de manier waarop we ons bij leven tot elkaar verhouden.

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te wassen, ontstaat er weer de mogelijkheid om elkaar aan te raken. Deze bijzondere manier contact biedt tevens de gelegenheid om op een andere manier met elkaar te spreken. Want hoe praten we nu, in de tijd van Corona, met elkaar? Wat doet de sociale afstand en het gebrek aan fysiek contact met de manier waarop we ons tot elkaar verhouden? Worden we er ook afstandelijker van, of ontstaat er een nieuw soort nabijheid, een andere manier van verbonden zijn?

Dying Together / Futures focust op de huidige pandemie, waarin naast mensen en dieren ook toekomst-beelden sneuvelen. De performance nodigt een groep van 20 tot 40 mensen uit om collectief te reflecteren op de tijd waarin we ons bevinden. Er wordt gewerkt met een flexibel script, dicht op de actualiteit en open naar alles wat […]

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te wassen, ontstaat er weer de mogelijkheid om elkaar aan te raken. Deze bijzondere manier contact biedt tevens de gelegenheid om op een andere manier met elkaar te spreken. Want hoe praten we nu, in de tijd van Corona, met elkaar? Wat doet de sociale afstand en het gebrek aan fysiek contact met de manier waarop we ons tot elkaar verhouden? Worden we er ook afstandelijker van, of ontstaat er een nieuw soort nabijheid, een andere manier van verbonden zijn?

Dying Together / Futures focust op de huidige pandemie, waarin naast mensen en dieren ook toekomst-beelden sneuvelen. De performance nodigt een groep van 20 tot 40 mensen uit om collectief te reflecteren op de tijd waarin we ons bevinden. Er wordt gewerkt met een flexibel script, dicht op de actualiteit en open naar alles wat […]

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te […]

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te […]

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te […]

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te […]

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te […]

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te […]

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te […]

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te wassen, ontstaat er weer de mogelijkheid om elkaar aan te raken. Deze bijzondere manier contact biedt tevens de gelegenheid om op een andere manier met elkaar te spreken. Want hoe praten we nu, in de tijd van Corona, met elkaar? Wat doet de sociale afstand en het gebrek aan fysiek contact met de manier waarop we ons tot elkaar verhouden? Worden we er ook afstandelijker van, of ontstaat er een nieuw soort nabijheid, een andere manier van verbonden zijn?

In To Care as Caress exploreren we wat zorg is en kan zijn. Met medewerkers uit de zorg, mantelzorgers en iedereen die zich aangesproken voelt reflecteren we op de huidige tijd. Een tijd waarin het verlenen van zorg, mentaal en fysiek, opnieuw betekenis krijgt. Want wat betekent afstandelijkheid in de zorg, nu afstand houden van elkaar ook een vorm van zorgzaamheid is geworden? En waar zorgen we precies voor? Willen we kosten wat kost voorkomen dat mensen ziek worden, of willen we er vooral voor zorgen dat iemand zich niet eenzaam voelt. Met elkaar richten we ons op de huidige dilemma’s rondom zorgzaamheid en protocollen.

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te wassen, ontstaat er weer de mogelijkheid om elkaar aan te raken. Deze bijzondere manier contact biedt tevens de gelegenheid om op een andere manier met elkaar te spreken. Want hoe praten we nu, in de tijd van Corona, met elkaar? Wat doet de sociale afstand en het gebrek aan fysiek contact met de manier waarop we ons tot elkaar verhouden? Worden we er ook afstandelijker van, of ontstaat er een nieuw soort nabijheid, een andere manier van verbonden zijn?

In To Care as Caress exploreren we wat zorg is en kan zijn. Met medewerkers uit de zorg, mantelzorgers en iedereen die zich aangesproken voelt reflecteren we op de huidige tijd. Een tijd waarin het verlenen van zorg, mentaal en fysiek, opnieuw betekenis krijgt. Want wat betekent afstandelijkheid in de zorg, nu afstand houden van elkaar ook een vorm van zorgzaamheid is geworden? En waar zorgen we precies voor? Willen we kosten wat kost voorkomen dat mensen ziek worden, of willen we er vooral voor zorgen dat iemand zich niet eenzaam voelt. Met elkaar richten we ons op de huidige dilemma’s rondom zorgzaamheid en protocollen.

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te wassen, ontstaat er weer de mogelijkheid om elkaar aan te raken. Deze bijzondere manier contact biedt tevens de gelegenheid om op een andere manier met elkaar te spreken. Want hoe praten we nu, in de tijd van Corona, met elkaar? Wat doet de sociale afstand en het gebrek aan fysiek contact met de manier waarop we ons tot elkaar verhouden? Worden we er ook afstandelijker van, of ontstaat er een nieuw soort nabijheid, een andere manier van verbonden zijn?

In To Care as Caress exploreren we wat zorg is en kan zijn. Met medewerkers uit de zorg, mantelzorgers en iedereen die zich aangesproken voelt reflecteren we op de huidige tijd. Een tijd waarin het verlenen van zorg, mentaal en fysiek, opnieuw betekenis krijgt. Want wat betekent afstandelijkheid in de zorg, nu afstand houden van elkaar ook een vorm van zorgzaamheid is geworden? En waar zorgen we precies voor? Willen we kosten wat kost voorkomen dat mensen ziek worden, of willen we er vooral voor zorgen dat iemand zich niet eenzaam voelt. Met elkaar richten we ons op de huidige dilemma’s rondom zorgzaamheid en protocollen.

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te wassen, ontstaat er weer de mogelijkheid om elkaar aan te raken. Deze bijzondere manier contact biedt tevens de gelegenheid om op een andere manier met elkaar te spreken. Want hoe praten we nu, in de tijd van Corona, met elkaar? Wat doet de sociale afstand en het gebrek aan fysiek contact met de manier waarop we ons tot elkaar verhouden? Worden we er ook afstandelijker van, of ontstaat er een nieuw soort nabijheid, een andere manier van verbonden zijn?

In To Care as Caress exploreren we wat zorg is en kan zijn. Met medewerkers uit de zorg, mantelzorgers en iedereen die zich aangesproken voelt reflecteren we op de huidige tijd. Een tijd waarin het verlenen van zorg, mentaal en fysiek, opnieuw betekenis krijgt. Want wat betekent afstandelijkheid in de zorg, nu afstand houden van elkaar ook een vorm van zorgzaamheid is geworden? En waar zorgen we precies voor? Willen we kosten wat kost voorkomen dat mensen ziek worden, of willen we er vooral voor zorgen dat iemand zich niet eenzaam voelt. Met elkaar richten we ons op de huidige dilemma’s rondom zorgzaamheid en protocollen.

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te wassen, ontstaat er weer de mogelijkheid om elkaar aan te raken. Deze bijzondere manier contact biedt tevens de gelegenheid om op een andere manier met elkaar te spreken. Want hoe praten we nu, in de tijd van Corona, met elkaar? Wat doet de sociale afstand en het gebrek aan fysiek contact met de manier waarop we ons tot elkaar verhouden? Worden we er ook afstandelijker van, of ontstaat er een nieuw soort nabijheid, een andere manier van verbonden zijn?

In To Care as Caress exploreren we wat zorg is en kan zijn. Met medewerkers uit de zorg, mantelzorgers en iedereen die zich aangesproken voelt reflecteren we op de huidige tijd. Een tijd waarin het verlenen van zorg, mentaal en fysiek, opnieuw betekenis krijgt. Want wat betekent afstandelijkheid in de zorg, nu afstand houden van elkaar ook een vorm van zorgzaamheid is geworden? En waar zorgen we precies voor? Willen we kosten wat kost voorkomen dat mensen ziek worden, of willen we er vooral voor zorgen dat iemand zich niet eenzaam voelt. Met elkaar richten we ons op de huidige dilemma’s rondom zorgzaamheid en protocollen.

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te wassen, ontstaat er weer de mogelijkheid om elkaar aan te raken. Deze bijzondere manier contact biedt tevens de gelegenheid om op een andere manier met elkaar te spreken. Want hoe praten we nu, in de tijd van Corona, met elkaar? Wat doet de sociale afstand en het gebrek aan fysiek contact met de manier waarop we ons tot elkaar verhouden? Worden we er ook afstandelijker van, of ontstaat er een nieuw soort nabijheid, een andere manier van verbonden zijn?

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te wassen, ontstaat er weer de mogelijkheid om elkaar aan te raken. Deze bijzondere manier contact biedt tevens de gelegenheid om op een andere manier met elkaar te spreken. Want hoe praten we nu, in de tijd van Corona, met elkaar? Wat doet de sociale afstand en het gebrek aan fysiek contact met de manier waarop we ons tot elkaar verhouden? Worden we er ook afstandelijker van, of ontstaat er een nieuw soort nabijheid, een andere manier van verbonden zijn?

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te wassen, ontstaat er weer de mogelijkheid om elkaar aan te raken. Deze bijzondere manier contact biedt tevens de gelegenheid om op een andere manier met elkaar te spreken. Want hoe praten we nu, in de tijd van Corona, met elkaar? Wat doet de sociale afstand en het gebrek aan fysiek contact met de manier waarop we ons tot elkaar verhouden? Worden we er ook afstandelijker van, of ontstaat er een nieuw soort nabijheid, een andere manier van verbonden zijn?

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te wassen, ontstaat er weer de mogelijkheid om elkaar aan te raken. Deze bijzondere manier contact biedt tevens de gelegenheid om op een andere manier met elkaar te spreken. Want hoe praten we nu, in de tijd van Corona, met elkaar? Wat doet de sociale afstand en het gebrek aan fysiek contact met de manier waarop we ons tot elkaar verhouden? Worden we er ook afstandelijker van, of ontstaat er een nieuw soort nabijheid, een andere manier van verbonden zijn?

Washing Hands is een ritueel, ontworpen om fysiek contact terug te brengen in de publieke ruimte. Een eenvoudig vormgegeven installatie, opgesteld in de (semi) openbare ruimte. Voorbijgangers en bezoekers, die elkaar wel of juist niet kennen, nemen elk plaats aan een kant van een doorzichtige plaat rondom een waskom. Door elkaars handen met zeep te wassen, ontstaat er weer de mogelijkheid om elkaar aan te raken. Deze bijzondere manier contact biedt tevens de gelegenheid om op een andere manier met elkaar te spreken. Want hoe praten we nu, in de tijd van Corona, met elkaar? Wat doet de sociale afstand en het gebrek aan fysiek contact met de manier waarop we ons tot elkaar verhouden? Worden we er ook afstandelijker van, of ontstaat er een nieuw soort nabijheid, een andere manier van verbonden zijn?

In Digital Silence spelen de deelnemers met hun eigen aan- en afwezigheid, in hun kamers en op internet. Ze gaan op zoek naar de derde ruimte, een hybride ruimte, die zowel fysiek als virtueel is. ‘Waar ben ik als ik zowel in mijn kamer als op het scherm ben? En waar ben jij?’ Digital Silence verbindt kamers en mensen in één groot multidimensionaal flatgebouw, zwevend tussen bakstenen en pixels, aanwezig noch afwezig.

Dit gesprek vindt plaats in samenwerking met BUDA

Hoe praat je over wit privilege? Witte mensen kunnen en moeten praten over racisme ingebed in de samenleving. Maar hoe kijk je naar het eigen perspectief en hoe erken je de eigen positie? Voor Onmogelijk gesprek over wit privilege gebruiken we een gespreksvorm die is ontwikkeld om te praten over uitdagende onderwerpen vanuit persoonlijke ervaringen. We gebruiken deze methode om ons uit te spreken, te delen en te leren. We vertragen met elkaar en koppelen persoonlijke ervaringen door te schrijven, lezen en praten. Het gesprek is open voor iedereen die mee wil doen. Bijdragend aan het witte huiswerk dat moet worden gedaan.

Op het oplichtende scherm van onze telefoons en computers komt een veelheid aan beelden bij ons binnen en worden we zelf tot beeld voor de ander. Hoe verhouden we ons tot deze beelden en hoe verhouden we ons tot elkaar? Tijdens Watching Pixels gaan we met elkaar in gesprek via beelden die we bekijken online; schilderijen, foto’s en films. De gespreksvorm die we gebruiken is geïnspireerd op een methode die is ontwikkeld in het MOMA in New York; de Visual Thinking Strategie.

Elke avond om 20.15 via Zoom. Via steeds weer andere beelden verbinden we ons met de actualiteit en vertragen we onze blik.

Dit gesprek vindt plaats op Het Imaginaire Eiland | Oerol Festival.

Hoe praat je over de toekomst? Hoe roep je beelden op van dat wat nog niet is? Voor Impossible Conversation on the Future gaan we te rade bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te spreken.

Dit gesprek begint als de zon opkomt boven het eiland Terschelling en wordt gevoerd met mensen van over de hele wereld, om 5.11 uur via Zoom (Amsterdam time)

Dit gesprek vindt plaats op Het Imaginaire Eiland | Oerol Festival.

Distant Thoughts nodigt je uit om het contact dat je aangaat met mensen die je nog niet kent onder de loep te nemen. Het is een gesprek voor twee mensen die elkaar niet kennen, via de telefoon. Tijdens het gesprek volg je een script, waarin sommige tekst vastligt en vooral veel ruimte is voor je eigen woorden en gedachten. Het script geeft je houvast én daagt je uit. Een ongewone ontmoeting tussen vreemden

Elke dag rond lunchtijd om 12.30 uur via de telefoon. Lopend door de stad, het park of de bossen ga je in gesprek met iemand die je (nog) niet kent.

Dit gesprek vindt plaats op Het Imaginaire Eiland | Oerol Festival.

In Digital Silence spelen de deelnemers met hun eigen aan- en afwezigheid, in hun kamers en op internet. Ze gaan op zoek naar een derde ruimte, een hybride ruimte, die zowel fysiek als virtueel is. ‘Waar ben ik als ik zowel in mijn kamer als op het scherm ben? En waar ben jij?’ Digital Silence verbindt kamers en mensen in één groot multidimensionaal flatgebouw, zwevend tussen bakstenen en pixels, aanwezig noch afwezig.

Als de zon ondergaat boven het eiland en de nacht valt gaan we opzoek naar digitale stilte met mensen van over de hele wereld. 22.00 uur via Zoom.

Dit gesprek vindt plaats op Het Imaginaire Eiland | Oerol Festival.

Op het oplichtende scherm van onze telefoons en computers komt een veelheid aan beelden bij ons binnen en worden we zelf tot beeld voor de ander. Hoe verhouden we ons tot deze beelden en hoe verhouden we ons tot elkaar? Tijdens Watching Pixels gaan we met elkaar in gesprek via beelden die we bekijken online; schilderijen, foto’s en films. De gespreksvorm die we gebruiken is geïnspireerd op een methode die is ontwikkeld in het MOMA in New York; de Visual Thinking Strategie.

Elke avond om 20.15 via Zoom. Via steeds weer andere beelden verbinden we ons met de actualiteit en vertragen we onze blik.

Dit gesprek vindt plaats op Het Imaginaire Eiland | Oerol Festival.

Hoe praat je over de toekomst? Hoe roep je beelden op van dat wat nog niet is? Voor Impossible Conversation on the Future gaan we te rade bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te spreken.

Dit gesprek begint als de zon opkomt boven het eiland Terschelling en wordt gevoerd met mensen van over de hele wereld, om 5.11 uur via Zoom (Amsterdam time)

Dit gesprek vindt plaats op Het Imaginaire Eiland | Oerol Festival.

Distant Thoughts nodigt je uit om het contact dat je aangaat met mensen die je nog niet kent onder de loep te nemen. Het is een gesprek voor twee mensen die elkaar niet kennen, via de telefoon. Tijdens het gesprek volg je een script, waarin sommige tekst vastligt en vooral veel ruimte is voor je eigen woorden en gedachten. Het script geeft je houvast én daagt je uit. Een ongewone ontmoeting tussen vreemden

Elke dag rond lunchtijd om 12.30 uur via de telefoon. Lopend door de stad, het park of de bossen ga je in gesprek met iemand die je (nog) niet kent.

Dit gesprek vindt plaats op Het Imaginaire Eiland | Oerol Festival.

In Digital Silence spelen de deelnemers met hun eigen aan- en afwezigheid, in hun kamers en op internet. Ze gaan op zoek naar een derde ruimte, een hybride ruimte, die zowel fysiek als virtueel is. ‘Waar ben ik als ik zowel in mijn kamer als op het scherm ben? En waar ben jij?’ Digital Silence verbindt kamers en mensen in één groot multidimensionaal flatgebouw, zwevend tussen bakstenen en pixels, aanwezig noch afwezig.

Als de zon ondergaat boven het eiland en de nacht valt gaan we opzoek naar digitale stilte met mensen van over de hele wereld. 22.00 uur via Zoom.

Dit gesprek vindt plaats op Het Imaginaire Eiland | Oerol Festival.

Op het oplichtende scherm van onze telefoons en computers komt een veelheid aan beelden bij ons binnen en worden we zelf tot beeld voor de ander. Hoe verhouden we ons tot deze beelden en hoe verhouden we ons tot elkaar? Tijdens Watching Pixels gaan we met elkaar in gesprek via beelden die we bekijken online; schilderijen, foto’s en films. De gespreksvorm die we gebruiken is geïnspireerd op een methode die is ontwikkeld in het MOMA in New York; de Visual Thinking Strategie.

Elke avond om 20.15 via Zoom. Via steeds weer andere beelden verbinden we ons met de actualiteit en vertragen we onze blik.

Dit gesprek vindt plaats op Het Imaginaire Eiland | Oerol Festival.

Hoe praat je over de toekomst? Hoe roep je beelden op van dat wat nog niet is? Voor Impossible Conversation on the Future gaan we te rade bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te spreken.

Dit gesprek begint als de zon opkomt boven het eiland Terschelling en wordt gevoerd met mensen van over de hele wereld, om 5.11 uur via Zoom (Amsterdam time)

Dit gesprek vindt plaats op Het Imaginaire Eiland | Oerol Festival.

Distant Thoughts nodigt je uit om het contact dat je aangaat met mensen die je nog niet kent onder de loep te nemen. Het is een gesprek voor twee mensen die elkaar niet kennen, via de telefoon. Tijdens het gesprek volg je een script, waarin sommige tekst vastligt en vooral veel ruimte is voor je eigen woorden en gedachten. Het script geeft je houvast én daagt je uit. Een ongewone ontmoeting tussen vreemden

Elke dag rond lunchtijd om 12.30 uur via de telefoon. Lopend door de stad, het park of de bossen ga je in gesprek met iemand die je (nog) niet kent.

Dit gesprek vindt plaats op Het Imaginaire Eiland | Oerol Festival.

In Digital Silence spelen de deelnemers met hun eigen aan- en afwezigheid, in hun kamers en op internet. Ze gaan op zoek naar een derde ruimte, een hybride ruimte, die zowel fysiek als virtueel is. ‘Waar ben ik als ik zowel in mijn kamer als op het scherm ben? En waar ben jij?’ Digital Silence verbindt kamers en mensen in één groot multidimensionaal flatgebouw, zwevend tussen bakstenen en pixels, aanwezig noch afwezig.

Als de zon ondergaat boven het eiland en de nacht valt gaan we opzoek naar digitale stilte met mensen van over de hele wereld. 22.00 uur via Zoom.

Dit gesprek vindt plaats op Het Imaginaire Eiland | Oerol Festival.

Op het oplichtende scherm van onze telefoons en computers komt een veelheid aan beelden bij ons binnen en worden we zelf tot beeld voor de ander. Hoe verhouden we ons tot deze beelden en hoe verhouden we ons tot elkaar? Tijdens Watching Pixels gaan we met elkaar in gesprek via beelden die we bekijken online; schilderijen, foto’s en films. De gespreksvorm die we gebruiken is geïnspireerd op een methode die is ontwikkeld in het MOMA in New York; de Visual Thinking Strategie.

Elke avond om 20.15 via Zoom. Via steeds weer andere beelden verbinden we ons met de actualiteit en vertragen we onze blik.

Dit gesprek vindt plaats op Het Imaginaire Eiland | Oerol Festival.

Hoe praat je over de toekomst? Hoe roep je beelden op van dat wat nog niet is? Voor Impossible Conversation on the Future gaan we te rade bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te spreken.

Dit gesprek begint als de zon opkomt boven het eiland Terschelling en wordt gevoerd met mensen van over de hele wereld, om 5.11 uur via Zoom (Amsterdam time)

Dit gesprek vindt plaats op Het Imaginaire Eiland | Oerol Festival.

Distant Thoughts nodigt je uit om het contact dat je aangaat met mensen die je nog niet kent onder de loep te nemen. Het is een gesprek voor twee mensen die elkaar niet kennen, via de telefoon. Tijdens het gesprek volg je een script, waarin sommige tekst vastligt en vooral veel ruimte is voor je eigen woorden en gedachten. Het script geeft je houvast én daagt je uit. Een ongewone ontmoeting tussen vreemden

Elke dag rond lunchtijd om 12.30 uur via de telefoon. Lopend door de stad, het park of de bossen ga je in gesprek met iemand die je (nog) niet kent.

Dit gesprek vindt plaats op Het Imaginaire Eiland | Oerol Festival.

In Digital Silence spelen de deelnemers met hun eigen aan- en afwezigheid, in hun kamers en op internet. Ze gaan op zoek naar een derde ruimte, een hybride ruimte, die zowel fysiek als virtueel is. ‘Waar ben ik als ik zowel in mijn kamer als op het scherm ben? En waar ben jij?’ Digital Silence verbindt kamers en mensen in één groot multidimensionaal flatgebouw, zwevend tussen bakstenen en pixels, aanwezig noch afwezig.

Als de zon ondergaat boven het eiland en de nacht valt gaan we opzoek naar digitale stilte met mensen van over de hele wereld. 22.00 uur via Zoom.

Dit gesprek vindt plaats op Het Imaginaire Eiland | Oerol Festival.

Op het oplichtende scherm van onze telefoons en computers komt een veelheid aan beelden bij ons binnen en worden we zelf tot beeld voor de ander. Hoe verhouden we ons tot deze beelden en hoe verhouden we ons tot elkaar? Tijdens Watching Pixels gaan we met elkaar in gesprek via beelden die we bekijken online; schilderijen, foto’s en films. De gespreksvorm die we gebruiken is geïnspireerd op een methode die is ontwikkeld in het MOMA in New York; de Visual Thinking Strategie.

Elke avond om 20.15 via Zoom. Via steeds weer andere beelden verbinden we ons met de actualiteit en vertragen we onze blik.

Dit gesprek vindt plaats op Het Imaginaire Eiland | Oerol Festival.

Hoe praat je over de toekomst? Hoe roep je beelden op van dat wat nog niet is? Voor Impossible Conversation on the Future gaan we te rade bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te spreken.

Dit gesprek begint als de zon opkomt boven het eiland Terschelling en wordt gevoerd met mensen van over de hele wereld, om 5.11 uur via Zoom (Amsterdam time)

Dit gesprek vindt plaats op Het Imaginaire Eiland | Oerol Festival.

Distant Thoughts nodigt je uit om het contact dat je aangaat met mensen die je nog niet kent onder de loep te nemen. Het is een gesprek voor twee mensen die elkaar niet kennen, via de telefoon. Tijdens het gesprek volg je een script, waarin sommige tekst vastligt en vooral veel ruimte is voor je eigen woorden en gedachten. Het script geeft je houvast én daagt je uit. Een ongewone ontmoeting tussen vreemden

Elke dag rond lunchtijd om 12.30 uur via de telefoon. Lopend door de stad, het park of de bossen ga je in gesprek met iemand die je (nog) niet kent.

Dit gesprek vindt plaats op Het Imaginaire Eiland | Oerol Festival.

In Digital Silence spelen de deelnemers met hun eigen aan- en afwezigheid, in hun kamers en op internet. Ze gaan op zoek naar een derde ruimte, een hybride ruimte, die zowel fysiek als virtueel is. ‘Waar ben ik als ik zowel in mijn kamer als op het scherm ben? En waar ben jij?’ Digital Silence verbindt kamers en mensen in één groot multidimensionaal flatgebouw, zwevend tussen bakstenen en pixels, aanwezig noch afwezig.

White people can and must talk about racism embedded in the societies they live in. But how do you acknowledge and look at your own perspectives and positions? For Impossible Conversation on White Privilege we use a conversational method developed to talk about difficult topics from personal experiences. It involves slowing down with each other and linking together personal experiences by writing, reading and talking. This week we use this method to speak up, share and educate ourselves. The conversation is open for everybody who wishes to join. Contributing to the white homework that needs to be done. In solidarity to the anti-racism protest that followed the death of George Floyd. 

Distant Thoughts nodigt je uit om het contact dat je aangaat met mensen die je nog niet kent onder de loep te nemen. Het is een gesprek voor twee mensen die elkaar niet kennen, via de telefoon. Tijdens het gesprek volg je een script, waarin sommige tekst vastligt en vooral veel ruimte is voor je eigen woorden en gedachten. Het script geeft je houvast én daagt je uit. Een ongewone ontmoeting tussen vreemden.

Op het oplichtende scherm van onze telefoons en computers komt een veelheid aan beelden bij ons binnen en worden we zelf tot beeld voor de ander. Hoe verhouden we ons tot deze beelden en hoe verhouden we ons tot elkaar? Tijdens Watching Pixels gaan we met elkaar in gesprek via beelden die we bekijken online; schilderijen, foto’s en films. De gespreksvorm die we gebruiken is geïnspireerd op een methode die is ontwikkeld in het MOMA in New York; de Visual Thinking Strategie.

Hoe praat je over de toekomst? Hoe roep je beelden op van dat wat nog niet is? Voor Impossible Conversation on the Future gaan we te raden bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te spreken.

In Digital Silence spelen de deelnemers met hun eigen aan- en afwezigheid, in hun kamers en op internet. Ze gaan op zoek naar een derde ruimte, een hybride ruimte, die zowel fysiek als virtueel is. ‘Waar ben ik als ik zowel in mijn kamer als op het scherm ben? En waar ben jij?’ Digital Silence verbindt kamers en mensen in één groot multidimensionaal flatgebouw, zwevend tussen bakstenen en pixels, aanwezig noch afwezig.

In Digital Silence spelen de deelnemers met hun eigen aan- en afwezigheid, in hun kamers en op internet. Ze gaan op zoek naar een derde ruimte, een hybride ruimte, die zowel fysiek als virtueel is. ‘Waar ben ik als ik zowel in mijn kamer als op het scherm ben? En waar ben jij?’ Digital Silence verbindt kamers en mensen in één groot multidimensionaal flatgebouw, zwevend tussen bakstenen en pixels, aanwezig noch afwezig.

Dit gesprek vindt plaats in het kader van:

Distant Thoughts nodigt je uit om het contact dat je aangaat met mensen die je nog niet kent onder de loep te nemen. Het is een gesprek voor twee mensen die elkaar niet kennen, via de telefoon. Tijdens het gesprek volg je een script, waarin sommige tekst vastligt en vooral veel ruimte is voor je eigen woorden en gedachten. Het script geeft je houvast én daagt je uit. Een ongewone ontmoeting tussen vreemden.

Dit gesprek komt tot stand in samenwerking met:  

Hoe praat je over de toekomst? Hoe roep je beelden op van dat wat nog niet is? Voor Impossible Conversation on the Future gaan we te raden bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te spreken.

Iedere week doen we een experiment. We onderzoeken de impact van de Corona-maatregelen op onze omgang met elkaar; virtueel en fysiek. Iedere week anders; Sneak Preview.

Hoe praat je over de toekomst? Hoe roep je beelden op van dat wat nog niet is? Voor Impossible Conversation on the Future gaan we te raden bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te spreken.

Dit gesprek komt tot stand in samenwerking met:  

Op het oplichtende scherm van onze telefoons en computers komt een veelheid aan beelden bij ons binnen en worden we zelf tot beeld voor de ander. Hoe verhouden we ons tot deze beelden en hoe verhouden we ons tot elkaar? Tijdens Watching Pixels gaan we met elkaar in gesprek via beelden die we bekijken online; schilderijen, foto’s en films. De gespreksvorm die we gebruiken is geïnspireerd op een methode die is ontwikkeld in het MOMA in New York; de Visual Thinking Strategie.

Iedere week doen we een experiment. We onderzoeken de impact van de Corona-maatregelen op onze omgang met elkaar; virtueel en fysiek. Iedere week anders; Sneak Preview.

Op het oplichtende scherm van onze telefoons en computers komt een veelheid aan beelden bij ons binnen en worden we zelf tot beeld voor de ander. Hoe verhouden we ons tot deze beelden en hoe verhouden we ons tot elkaar? Tijdens Watching Pixels gaan we met elkaar in gesprek via beelden die we bekijken online; schilderijen, foto’s en films. De gespreksvorm die we gebruiken is geïnspireerd op een methode die is ontwikkeld in het MOMA in New York; de Visual Thinking Strategie.

Iedere week doen we een experiment. We onderzoeken de impact van de Corona-maatregelen op onze omgang met elkaar; virtueel en fysiek. Iedere week anders; Sneak Preview.

Hoe praat je over de toekomst? Hoe roep je beelden op van dat wat nog niet is? Voor Impossible Conversation on the Future gaan we te raden bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te spreken.

In de overvolle online omgeving creëren we een plek voor niet-weten en niet-doen. We laten ons inspireren door politieke praktijken waarin juist het inbrengen van rust en vertraging van waarde wordt geacht. De huidige crisis lijkt gebaat bij snelle actie, maar deze shock-doctrine wordt al te makkelijk misbruikt. Is het voor heldere focus en de […]

Hoe praat je over de toekomst? Hoe roep je beelden op van dat wat nog niet is? Voor Impossible Conversation on the Future gaan we te raden bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te […]

Hierin onderzoeken we hoe we elkaar in een telefoongesprek voor het eerst kunnen ontmoeten. Het is een ontmoeting tussen onbekenden. Hoe is het om iemand die je nog niet kent via dit medium te leren kennen? En hoe is deze ontmoeting als je met elkaar een specifieke gespreksvorm toepast?

Twee weken geleden deden we een eerste experiment waarbij we met elkaar spraken via beelden die we samen bekeken. We lieten ons hierbij inspireren door een methode die is ontwikkeld in het MOMA in New York, de Visual Thinking Strategie. Deze week doen we dit weer, nu specifiek gericht op de vraag wat het met […]

Hierin onderzoeken we hoe we elkaar in een telefoongesprek voor het eerst kunnen ontmoeten. Het is een ontmoeting tussen onbekenden. Hoe is het om iemand die je nog niet kent via dit medium te leren kennen? En hoe is deze ontmoeting als je met elkaar een specifieke gespreksvorm toepast?

We laten ons voor dit gesprek inspireren door socioloog David Cooperrider en de door hem ontwikkelde Appriciative Inquiry, waarbij verandering wordt ingezet door aandacht te besteden aan dat wat goed gaat. We werken toe naar een gesprek voor twee mensen die elkaar niet kennen en met elkaar in gesprek gaan vanuit eigen ervaring. Uiteindelijk willen […]

Hoe praat je over de toekomst? Hoe roep je beelden op van dat wat nog niet is? Voor Impossible Conversation on the Future gaan we te raden bij de Jezuïeten die een gesprekspraktijk ontwikkelden om te spreken over abstracte begrippen. Een methode waarin je met elkaar vertraagt en persoonlijke beelden verbindt, door te schrijven, te lezen en samen te […]

Hierbij onderzoeken we met elkaar hoe we in een virtuele omgeving naar foto’s en kunstwerken kijken. Hoe kunnen we onze verschillende perspectieven op het werk met elkaar delen? In deze vorm, die is geïnspireerd op de Visual Thinking Strategy, besteden we aandacht aan hoe we kijken, wat we zien en begrijpen. Doen jullie mee?

Iedere week doen we een experiment. We onderzoeken de impact van de Corona-maatregelen op onze omgang met elkaar; virtueel en fysiek. Iedere week anders; Sneak Preview. Want alles is nu repetitie en niemand weet hoe dit moet. Het leven is één grote improvisatie geworden. We vieren het experiment, omarmen de oefening en nodigen je uit om mee te […]

Tot en met 1 maart is Building Conversation te gast bij The Neverending Park, een initiatief van theatergezelschap ARSENAAL/LAZARUS en Museum Hof van Busleyden.

Dit gesprek is geen debat. Het is een actief en vooral eerlijk gesprek waarin iedereen een gelijke stem heeft. Dit is je kans om maatschappelijke twistpunten en sociaal ongemak met anderen te bespreken. Met vandaag ongemakkelijke vragen over de donkere kanten en voordelen van reizen naar paradijselijke oorden in tijden van klimaatcrisis en dekolonisatie.

Tot en met 1 maart is Building Conversation te gast bij The Neverending Park, een initiatief van theatergezelschap ARSENAAL/LAZARUS en Museum Hof van Busleyden.

Tot en met 1 maart is Building Conversation te gast bij The Neverending Park, een initiatief van theatergezelschap ARSENAAL/LAZARUS en Museum Hof van Busleyden.

Tot en met 1 maart is Building Conversation te gast bij The Neverending Park, een initiatief van theatergezelschap ARSENAAL/LAZARUS en Museum Hof van Busleyden.

Tot en met 1 maart is Building Conversation te gast bij The Neverending Park, een initiatief van theatergezelschap ARSENAAL/LAZARUS en Museum Hof van Busleyden.